"Als ik weer op uitzending word gevraagd, ga ik absoluut"
Tijdens Ted’s missie in Mali vond er een aanslag plaats op een kleine kazerne van de Malinese eenheden, dicht in de buurt van de plek waar hij gestationeerd was. Een deel van de eenheid reed toen net de poort uit. In spanning wachtten ze het verlossende antwoord af dat de eenheden geen slachtoffer waren geworden van de aanslag. Dit moment bleef Ted, Staff Officer Info Advisor Operations bij Defensie, het meest bij van zijn missies. In 2016 werd hij uitgezonden naar Mali als onderdeel van VN-missie en in 2017 werd hij uitgezonden naar Irak voor de trainingsmissie in Erbil.
Ted vervult als onderdeel van de verbindingsdienst een essentiële functie binnen Defensie. Goede communicatie is van belang voor de ontvangst van inlichtingen en het coördineren van de inzet van de eenheden. Hij vertelt over zijn werkzaamheden: ‘De verbindingsdienst bestaat voornamelijk uit ICT-mensen. Wij geven advies over de communicatie tijdens uitzendingen en oefeningen, en zorgen ervoor dat de infrastructuur dat kan ondersteunen. Zo leggen we bijvoorbeeld beveiligde computernetwerken aan, vertellen we hoe de eenheden moeten communiceren en regelen we dat de middelen aanwezig zijn en op de juiste manier gebruikt worden. De verbindingen moeten tijdens een missie gewoon werken.’
De missies in Mali en Irak dienden verschillende doelen. ‘De Verenigde Naties probeerden ervoor te zorgen dat een kleine afvaardiging van elke Malinese eenheid gezamenlijk stabiliteit ging verzorgen in de omgeving. Van tevoren word je klaargestoomd voor het conflict. Maar het was zo verschrikkelijk complex in Mali, dat je het voor een groot deel niet eens kunt begrijpen. In Mali deed ik alles waarvoor ik ben opgeleid voor het ‘echie’, maar het gevoel is niet per se anders dan tijdens een oefening. Daar heb je meer middelen tot je beschikking in vergelijking met de voorbereiding. Het werk dat ik hier doe, is voor een groot deel hetzelfde als het werk dat ik op een uitzending doe. Tijdens de aanslag op de kleine kazerne van Malinese eenheden zaten we even in spanning, omdat het toen nog niet duidelijk was of onze jongens ook slachtoffer waren geworden. Dit was gelukkig niet het geval. De dreiging was tijdens de missie niet zodanig, dat ik me onveilig voelde. De commandant had de vrijheid om mooie patrouilles te organiseren. Wij mochten dan ook mee.’
Op de vraag of Ted zich veteraan voelt, is het antwoord duidelijk. ‘Ik voel me helemaal geen veteraan. Ik denk dat het komt, omdat toen ik begon bij Defensie, een veteraan iemand was die en op uitzending was geweest en niet meer dienend was. Nu ben je veteraan, als je op uitzending bent geweest. Ik vind het wel goed dat ze dat gewijzigd hebben.’
‘Wat ik wel heel lastig vind, is de maatschappelijke discussie rondom defensie. Alles wat we de afgelopen 20 à 25 jaar hebben gedaan, heeft niets te maken met waarvoor we in het leven zijn geroepen. Je denkt aan de grootschalige conflicten, maar dat is niet meer van deze tijd. Het gaat veel meer over onze verantwoordelijkheid als Nederland en bijvoorbeeld het helpen van mensen in nood. Daarom vind ik het ook mooi dat we tijdens de overstromingen in Limburg hebben kunnen helpen en op die manier zichtbaar zijn geweest.’
Het verhaal van Ted is onderdeel van een drieluik over de familie Krahmer. Ted is de schoonzoon van Robert Krahmer, die als adjudant werkzaam is bij defensie en missies in Egypte en Afghanistan heeft gedraaid. Hij is niet de enige schoonzoon die veteraan is. De andere dochter van Robert heeft een relatie met Gio Tatipikalawan, die ook een actief dienende militair is en uitgezonden is naar Irak.