verhalen

Genomineerde Witte Anjer Prijs 2022: 'Een speciaal dankjewel is niet nodig, dit werk geeft zoveel voldoening'

Willem-Egbert Boonstra (1942) zat bijna 40 jaar in actieve dienst bij de Koninklijke Luchtmacht (KLu). Na zijn diensttijd heeft Willem-Egbert zich ingezet om alle Luchtmacht veteranen die na 1978 zijn uitgezonden te verenigen in de Vereniging Vredesmissie Veteranen Koninklijke Luchtmacht. Tot op de dag van vandaag is Willem-Egbert nog altijd nauw betrokken bij ‘zijn’ Luchtmacht veteranen en daarnaast is hij mede-verantwoordelijk voor de organisatie van Erecouloir activiteiten tijdens onder meer dodenherdenking op 4 mei en bevrijdingsdag in Wageningen. Willem-Egbert is ook een zogenaamde nuldelijnsondersteuner voor veteranen die net wat extra hulp nodig hebben. Daarnaast heeft Willem-Egbert ontelbare erewachten tijdens crematies en begrafenissen van collega veteranen georganiseerd. En tot slot is hij sinds 2003 tot op heden bestuurslid bij de Stichting Federatie van Organisaties van Veteranen en Oudgedienden van de Militaire Luchtvaart (MILu).

De nominatie voor de Witte Anjer Prijs betekent wel degelijk iets voor Willem-Egbert, al geeft hij wel meteen aan dat: ‘een speciaal dankjewel helemaal niet nodig is. Het doen van dit werk voor veteranen geeft al zoveel voldoening. Gewoon even langsgaan bij een oudere veteraan voor een kopje koffie en een luisterend oor betekent vaak al zoveel voor iemand. En de erewachten die ik mag organiseren tijdens crematies en begrafenissen van collega Luchtmacht veteranen zijn zo ontroerend en bijzonder. En afgelopen maand werd ik door onze burgemeester persoonlijk gebeld met de vraag of ik dodenherdenking op 4 mei wilde organiseren In Helmond. Ik moest wel even kijken of dat niet precies samenviel met de herdenking die ik ook jaarlijks op Soesterberg organiseer, maar het paste gelukkig allemaal net.’

Willem-Egbert voelt zichzelf niet echt een veteraan. Zijn uitzending naar Turkije in 1991 ten tijde van een operatie in de Perzische Golf is volgens hemzelf: ‘echt anders dan onze veteranen die in de Tweede Wereldoorlog voor onze vrijheid hebben gevochten.’

Overigens zijn Willem-Egbert’s beide zoons ook veteraan. Zijn oudste zoon is als marinier uitgezonden geweest naar Cambodja en heeft daar PTSS opgelopen. Voor Willem-Egbert was dat het laatste zetje om als nuldelijnsondersteuner actief te worden. Inmiddels heeft zijn oudste zoon de dienst verlaten en heeft zich permanent gevestigd in Cambodja. Zijn andere zoon is nog actief dienend sportinstructeur en is net als zijn vader ook uitgezonden geweest.

Een leven zonder Defensie is voor Willem-Egbert ondenkbaar. Na bijna 40 jaar actieve dienst leeft hij nog altijd als militair: ‘Gedisciplineerd, in beweging blijven en naast Plan A ook altijd een Plan B klaar hebben liggen.’