Genomineerde Witte Anjer Prijs 2023: “Je kunt altijd wel iets zeggen, maar ga het gewoon doen”
Pieter van den Boomen kwam in actie toen hij zag dat een oudere veteraan geen veteranenbijeenkomsten meer kon bijwonen omdat hij de reis er naartoe niet meer zelfstandig kon maken. Hij richtte hij de stichting ‘Veteranen de Kempen’ op: ‘Ik dacht: waarom kijken we niet of we zelf in de buurt iets kunnen doen voor veteranen?’
Met een bestuur vol enthousiaste mannen is Pieter aan de slag gegaan: ‘In 2021 is de stichting ‘Veteranen de Kempen’ officieel opgericht en vanaf 2022 hebben wij ook de organisatie van de lokale dodenherdenking overgenomen. Het is fijn om samen een moment te hebben om te herdenken. Naderhand doen we dan samen een bakje koffie. We doen dit niet alleen voor veteranen, maar ook voor de partners. Ik heb zelf een geweldige vrouw, en zij heeft altijd thuis de kar getrokken.’
Pieter is jaren beroepsmilitair geweest bij het Korps Mariniers. Hij begon in 1982 toen hij nog maar 16 jaar was. Hij woonde drie jaar op Curaçao en ging hij drie keer op missie, naar Irak en twee keer naar Afghanistan: ‘Ik zie de missies als een toevoeging aan mijn referentiekader. Ze hebben me gemaakt tot wie ik ben. Je maakt aanslagen mee en je neemt afscheid van gesneuvelde militairen van alle nationaliteiten. Toch was het ook mijn werk. Het vertrouwen om het samen te kunnen doen, is ook een heel mooi gegeven.’
‘Toen ik klaar was bij defensie kreeg ik tijd om mij voor veteranen in te zetten. Ik merkte dat mensen niet altijd weten wat een veteraan is. Ze hebben het beeld dat veteranen oude, stoffige mensen zijn, maar ik heb hier ook twintigers rondlopen die ook al heel wat hebben meegemaakt. Ik wil graag dat alle veteranen een gezicht krijgen en hoop dat onze stichting kan helpen. We organiseren de lokale Veteranendag, de dodenherdenking, maar ook een middag kruisboogschieten voor veteranen en hun gezin. Onze activiteiten moeten laagdrempelig en toegankelijk zijn voor iedereen die wil aansluiten.’
‘Toen ik hoorde van de nominatie, was ik totaal overdonderd. En dat overkomt mij eigenlijk nooit. Dat deze mannen mij genomineerd hebben en ik tot de laatste vijftien behoor, is al een prijs op zich. Weet je, je kunt altijd wel iets zeggen, maar ga het gewoon doen. Ga het gesprek aan. Drink een bak koffie met je buurman. Een klein gebaar kan zoveel betekenen.’
