Genomineerde Witte Anjer Prijs 2023: "Contact tussen veteranen is belangrijk. Daar draag ik graag aan bij"
‘Stomverbaasd was ik over de nominatie. Ik doe alleen maar dingen die ik leuk vind. Vreemd dat mensen mij daarvoor nomineren’, aldus veteraan Marcel Boogaard. Hij is niet alleen de oud-voorzitter van Stichting Zeeuwse Veteranendag, maar ook bestuurslid bij de Vereniging Oud Militairen Indië en Nieuw-Guinea Gangers, de Veteranenbiljartclub, de AVOM Zeeland en de Veteranenbivak Vlissingen: ‘Ik ben trots op mijn inzet voor de Zeeuwse veteranen. Ik vind het ontzettend leuk om te doen en blijf me inzetten zolang het kan.’
Marcel diende in Nieuw-Guinea, als onderdeel van de infanterie in het 17e bataljon: ‘Ik was mitrailleurschutter, gestationeerd op het eiland Biak. Toentertijd moest men opkomen voor de dienstplicht. Dus ik ook. Je ging gewoon. Ik was 18 jaar oud. Nog echt een broekie. Achteraf had ik de ervaring niet willen missen. Het kameraadschap onder de militairen was sterk. Je bent daar op elkaar aangewezen. Als je niet goed oplette, was het kwalijk voor de rest.’ Het contact met andere veteranen bleef altijd warm: ‘Ik vind het onderlinge contact onderhouden, elkaar weerzien en de kameraadschap belangrijk. Je praat toch makkelijker als veteranen onder elkaar. Daar lever ik graag een bijdrage aan.’
Die bijdrage vult Marcel op verschillende manieren in: ‘Als secretaris van de V.O.M.I. organiseerde ik op verzoek een erewacht voor overleden veteranen. Ik maakte daarvoor afspraken met de begrafenisondernemer en eventuele kerkgenootschappen, door heel Zeeland. Meestal stonden we dan met vier of zes veteranen erewacht.’ Hij richtte de Zeeuwse Veteranendag op: ‘Hiervoor onderhield ik contact met instanties en gemeenten, maar nodigde ik ook mensen uit om deel te nemen. De organisatie van het evenement pakte ik ook graag op. Zo faciliteerde ik dat veteranen elkaar konden ontmoeten en spreken, en dat de vereniging in stand bleef. Daar werk ik nog steeds met veel plezier aan mee, maar op gegeven moment vond ik het tijd om het stokje over te dragen aan de jongere generatie. Nu is Sjaak Duine voorzitter en heb ik regelmatig contact met hem.’
Elke vrijdagmiddag is Marcel met zijn vrouw in het veteranencafé in Vlissingen te vinden. Hij draait er bardienst en doet de schoonmaak achteraf: ‘We spelen een potje biljart of praten over de dagelijkse beslommeringen.’ Ook was hij nauw betrokken bij de dodenherdenkingen in Middelburg en Vlissingen: ‘Ik vind het belangrijk om aan het verleden respect te tonen. Aan de overledenen die zich hebben ingezet voor de vrede. Als zij dat niet hadden gedaan, zaten we misschien nog steeds in de ellende.’
