Genomineerde Witte Anjer Prijs 2023: “Als je ergens iets van vindt, moet je de mouwen opstropen en aan de slag”
Veteraan Glenn Bloemberg is oprichter en voorzitter van Stichting Veteranen Hoogeveen en omstreken. Begonnen als een lokale kartrekker voor de erkenning en waardering van veteranen in Hoogeveen, zet hij zich inmiddels ook in op provinciaal niveau. Hij richt zich vooral op de positie van onze veteranen in de samenleving: ‘Het is belangrijk dat we als veteranen zichtbaar zijn.’
Glenn kwam al vroeg in aanraking met veteranen. ‘Mijn opa was KNIL-militair, maar daar werd nauwelijks over gepraat. Mijn oom was marinier en kwam wel met allerlei verhalen thuis. Hij kon met veel passie vertellen. Dat trok mij aan. In 1979 ben ik, eigenlijk per toeval, terechtgekomen bij de Landmacht. Ik wilde na mijn opleiding graag op uitzending. Die mogelijkheid kwam pas in 2006. Ik ben toen uitgezonden naar Afghanistan voor de missie Enduring Freedom.’
‘Dat had impact op mijn gezin. Zij moeten zes maanden lang zelf de boontjes doppen. Vooraf heb ik hier nadrukkelijk met mijn vrouw over gesproken. En ook voor latere uitzendingen hebben wij hier veel aandacht aan besteed. De verhouding met het thuisfront is zo belangrijk om optimaal te kunnen presteren op missie. Erkenning en waardering voor het thuisfront moeten we als samenleving meer uitspreken en we moeten er vooral meer aan doen. Onze stichting is hier actief mee bezig. Bij elke activiteit nodigen we ook het thuisfront uit.’
Toen Glenn het gebrek aan aandacht voor veteranen in Hoogeveen opmerkte, twijfelde hij geen moment: ‘Als je ergens iets van vindt, dan moet je de mouwen opstropen en aan de slag. Ik grijp elke gelegenheid aan om als veteraan naar buiten te treden. Dat bleef niet onopgemerkt, want steeds meer mensen gaan met onze statuten aan de slag om een veteranenstichting in hun eigen gemeente op te richten.’
Ook op provinciaal niveau zet Glenn zich in voor de veteranengemeenschap: ‘De provincie Drenthe wilde veteranen eren en waarderen met een herdenkingsbos. Ik merkte dat dit niet goed viel binnen de gemeenschap. Het was geen vorm van erkenning en waardering midden in de samenleving en voelde niet goed. Wij hebben het initiatief om kunnen buigen naar een persoonlijke penning voor iedere veteraan in Drenthe die dat op prijs stelt.’
‘Als ik zie wie er genomineerd zijn: allemaal mensen die zich met volle overtuiging inzetten voor veteranen. Door de nominatie voel ik dat mijn inspanningen worden gezien. Dat doet mij wel wat.’
