Het verhaal van Fabian Dasburg: “Ik rapte met Bosnische kinderen op het schoolplein”
Fabian Dasburg vertrok op jonge leeftijd van Suriname naar Nederland om zijn dienstplicht te vervullen. In 1995 werd hij met Dutchbat IV uitgezonden naar Bosnië. Defensie en muziek lopen als een rode draad door Fabians leven en kwamen samen op het hoofdpodium van de Nederlandse Veteranendag in 2010. In aanloop naar de twintigste Veteranendag vertelt hij over zijn missie naar Bosnië, de rol van muziek in zijn leven en onderwaardering voor Dutchbat.
In Paramaribo zag Fabian als kleine jongen de rijen militairen bezweet voorbij marcheren. Hij wist het meteen: ik wil net zo’n super bikkel worden. Zijn moeder vond het geen goed idee dat hij in het Surinaamse leger ging en daarom vertrok Fabian naar Nederland om zijn dienstplicht te vervullen. Hij kreeg de kans om door te stromen en zo ontstond een goed huwelijk tussen zijn liefde voor defensie en auto’s. “Mij werd aangeraden om bij defensie iets te doen wat je na je diensttijd ook kon gebruiken. Zo viel ik met mijn neus in de boter: ik werd opgeleid om monteur en militair te zijn.”
‘Ik rapte met Bosnische kinderen op het schoolplein"’
In 1995 vertrok Fabian met Dutchbat IV op vredesmissie naar Bosnië: “Je bent daar om de bevolking te helpen, wij waren geen strijdende partij. We maakten bruggetjes, sloegen waterputten en deelden boeken, pennen en potloden uit.” In Bosnië gebruikte hij zijn liefde voor muziek vaak om de bevolking te amuseren. “Ik rapte met kinderen op het schoolplein. Iedereen klapte vrolijk mee, ondanks dat de tekst in het Nederlands was. Het was geweldig om te zien dat de kinderen vrolijk werden van mijn nummers”, zo vertelt hij in de podcast Mee Op Missie.
Dutchbat IV belandde niet constant in levensgevaarlijke situaties. Toch merkte Fabian dat Bosnië niet veilig was: helemaal toen zijn oude majoor als gijzelaar op televisie verscheen. Het doet hem onverwachts veel om te vertellen over de missie. “Ik heb er eigenlijk niet heel veel last van, maar als ik het er zo over heb, merk ik wel dat ik heel emotioneel word. Ik zie het hele complex weer voor me”, vertelt hij terwijl de tranen over zijn wangen rollen.
‘Een paar jaar geleden zijn er gelukkig excuses aangeboden voor alle ongein die geroepen is over Dutchbat.’
Dutchbat krijgt vanuit de samenleving niet altijd de waardering die het wel verdient, volgens Fabian. Hij is blij dat hij de laatste jaren juist wel meer erkenning en waardering voelt, zeker op Veteranendag. “Ik ben de eerste die zegt dat mensen vrij zijn in wat ze denken. Wij Bosnië-gangers hadden een hele andere visie op alles wat werd gezegd. Een paar jaar geleden zijn er gelukkig excuses aangeboden voor alle ongein die geroepen is over Dutchbat.”
In 2010 genoten bezoekers van de Nederlandse Veteranendag van de rapkunsten van Das de Rijmmaniak, de artiestennaam van Fabian. In een mini-documentaire voor de 20e Nederlandse Veteranendag vertelt Fabian hierover. “Meestal werken rappers met een band of een dj, maar ik had de eer om met Karin Bloemen en een orkest te spelen. Dat vond ik gigantisch om te doen. Zo deelde ik mijn rap met veteranen en motiveerde ik oud-collega’s om naar Veteranendag te komen.”
Of Fabian zich ook veteraan voelt? “In mijn muziek hoor je dat ik een veteraan ben en uit ik mijn gevoel als veteraan. Je ziet het ook terug in mijn karakter. De discipline is er na al die jaren nog meer ingeslepen en in mijn huidige baan ontstaan wederom kameraadschappen. Ja, ik ben een veteraan.”