‘Ik wilde niet 14 maanden op een veldbedje liggen’
Als één van de laatste lichting dienstplichtigen ging Raymond Berghuis op 21-jarige leeftijd naar de Sinaï-woestijn. Na het sluiten van de akkoorden van Camp David in 1982 werden iedere twee maanden Nederlandse militairen uitgezonden naar dit gedemilitariseerde gebied. Zij moesten toezicht houden op de vrede tussen Israël en Egypte. “Ik wilde niet 14 maanden op een veldbedje liggen.”
‘Tijdens de keuring heb ik al gezegd dat ik graag naar het buitenland zou willen, met het idee om écht iets nuttigs te doen. Niet naar Duitsland of iets dergelijks, want daar gebeurde gewoon niet zo veel. Ik werd opgeroepen om naar Joegoslavië te gaan. Zes maanden lang werd ik opgeleid met een groep jongens. Met deze groep bouw je al een band op voordat je vertrekt.
Vlak voordat we op missie zouden gaan, werd ik gevraagd om in plaats van naar Joegoslavië, naar Sinaï te gaan. Voor deze missie kwam Defensie iemand te kort. Dat was een hele moeilijke keuze die ik in een paar uur moest maken. Het idee om de groep met wie ik opgeleid was achter te laten woog zwaar. Op aanraden van mijn sergeant ben ik uiteindelijk toch naar Sinaï gegaan. Achteraf geen verkeerde keuze.
Mijn taak in Sinaï was om de veldpost te verzorgen. Ik reed elke dag via een stuk niemandsland de grens tussen Israël en Egypte over, naar Tel Aviv, om post en pakketten weg te brengen en op te halen. Niet alleen voor de Nederlanders, ook voor de gestationeerde Amerikanen, Colombianen, en Fijiërs. Onderweg zagen we collega’s van de MFO vredesmacht, Israëlische douaniers en Egyptische douaniers. Ook daar bouw je een band mee op. Er waren ook (radio)verbindelaars en marechaussees die 24 uur per dag op de compound zaten, en alleen collega’s spraken.
Met de lokale bevolking mochten we in principe geen contact maken. Wel stonden er, elke dag, twee bedoeïenkinderen langs de weg naar ons te zwaaien. Na een aantal weken terug gezwaaid te hebben, besloten we op een gegeven moment toch contact te maken. Buiten enkele standaard kreten in het Egyptisch-Arabisch viel er weinig te communiceren. Een fles water die we aan de kinderen gaven bracht een bepaalde glinstering in hun ogen die meer zei dan welke woorden in welke taal dan ook. Sindsdien werden we elke dag opgewacht door deze kinderen en voorzagen we ze van allerlei proviand. Als ik er nu aan terugdenk krijg ik weer een voldaan gevoel over wat we met dit kleine gebaar, een halfjaar lang voor deze kinderen hebben kunnen doen.
Toen mijn dienstplicht ten einde liep, ben ik teruggekeerd naar huis om de drogisterij van mijn ouders over te nemen. Graag was ik nog langer in dienst gebleven bij Defensie, maar dit was nou eenmaal het plan. De drogisterij heeft een postkantoor, dat is nog een link die ik heb met mijn werk op missie. Ook speel ik in een militair muziekkorps, het Traditioneel Tamboerkorps Garde Grenadiers. En ik ga elk jaar graag naar Veteranendag. Het is heerlijk om op deze momenten je kameraden weer te zien. De dingen die je samen hebt meegemaakt zijn genoeg om elkaar zelfs zonder woorden te begrijpen.’
Raymond wil in 2019 samen enkele van die kameraden een reünie organiseren om het 25 jarig jubileum van zijn rotatie 71 te vieren. Ben jij of ken jij iemand die op deze missie is geweest en deel uitmaakte van rotatie 71? Neem dan contact op met Raymond Berghuis op 06-54315987 of via raymondberghuis72@gmail.com.