Mee Op Missie met Patrick van Straten: 'Ik maak me niet meer zo druk om details'
Patrick van Straten ging bij de marine, omdat hij de wereld wilde zien. Of zoals hij het zelf zegt: ‘om zoveel mogelijk punaises in de wereldkaart te kunnen prikken.’ Dat lukte. Met de marine ging hij de hele wereld rond en op uitzending naar voormalig Joegoslavië. Na zijn overstap naar de luchtmacht diende hij nog in Afghanistan en Mali. Over die laatste twee uitzendingen schreef hij twee boeken: Op Uitzending (Afghanistan) en Goedemorgen, goed geslapen? (Mali). In Mee op Missie vertelt hij daarover.
Podcast 'Mee op Missie'
Bekijk de podcast op YouTube of beluister de verhalen via Spotify, Apple Podcasts en alle andere podcast platforms.
Vijf vragen aan Patrick:
Kun je iets vertellen over je meest recente uitzendingen?
“In Afghanistan zorgde ik voor de logistieke en technische ondersteuning van de helikopters. Kort gezegd was ik verantwoordelijk voor de inzetbaarheid van de heli’s en daarmee voor de veiligheid van mijn maten die op patrouille gingen. Zelf zat ik in Kandahar vooral binnen de hekken, maar je wilt dat je maten buiten veilig zijn. Die verantwoordelijkheid voelde ik sterk.”
“De missie in Mali was een ander verhaal. Daar heb ik veel van het land gezien en veel mensen ontmoet. Op vliegvelden, op straat en tijdens het fietsen. In Nederland zit ik veel op de racefiets en in Bamako ontmoette ik een Nederlander die ook wielrent. Hij ging elke week met een groep Malinezen de weg op en nodigde me uit mee te gaan. Ik had mijn twijfels, want de wegen en het verkeer in en om Bamako zijn niet bepaald ingesteld op fietsers. En kon ik als militair zomaar op de fiets stappen? Mijn collega’s verklaarden me voor gek, maar ik heb het gedaan en dat was een hele goede beslissing. Ik heb veel van Mali gezien en mooie gesprekken gevoerd, op de fiets en langs de weg. Een groot deel van mijn tweede boek gaat over die ontmoetingen.”
‘Mijn collega's verklaarden me voor gek dat ik als militair in Mali op de racefiets stapte’
Waarom ben je gaan schrijven?
“Vanuit Afghanistan schreef ik regelmatig mails aan vrienden en familie. Eenmaal terug kreeg ik af en toe de opmerking: ‘Je kunt goed vertellen, je zou een boek moeten schrijven.’ Ik ben geen schrijver en zag dat helemaal niet zitten, maar na de zoveelste opmerking dacht ik: ‘Waarom ook niet?’ Ik pakte mijn dagboek uit Afghanistan erbij en begon te schrijven. In Mali ben ik op dag één begonnen met schrijven. Mede daardoor is het een heel ander boek geworden dan het eerste.”
Welk doel had je met het schrijven van je boeken?
“Ik deed het niet om iets van me af te schrijven, maar om een ander verhaal te vertellen. Afghanistan was veel negatief in het nieuws. Er werd ook gezegd dat het geen zin had dat wij Nederlandse militairen daar zaten. Ik wist dat dat niet waar was en we wel degelijk iets voor de bevolking hadden betekend. Dat verhaal wilde ik vertellen.”
‘Je kunt er niet voor iedereen zijn, maar met Adiarratous familie heb ik nog altijd contact’
Wat hebben de uitzendingen je gebracht?
“Je neemt zoveel mee terug van een uitzending. Het belangrijkste is dat ik me niet meer zo druk maak om details. Er zijn veel belangrijker zaken. Kijk nu bijvoorbeeld naar Oekraïne waar mensen het leven laten en gezinnen uit elkaar vallen.”
“In Mali ontmoette ik een meisje, Adiarratou. Zij moest een deel van haar been missen en om aan de kost te komen, vroeg ze bij stoplichten om geld. Op een dag stond ze daar niet meer. Ik ben haar gaan zoeken en uiteindelijk vond ik haar. Ze woonde zoals zoveel Malinezen met een grote familie in een klein huis zonder veel gemakken. Ik ben geld in gaan zamelen om haar en haar familie te ondersteunen. Toen ik uit Mali moest vertrekken, vond ik dat moeilijk. Je kunt er niet voor iedereen zijn, maar met Adiarratous familie heb ik nog altijd contact. Zo voelt Mali nog steeds dichtbij.”
‘Toen ik het geluid van de helikopters in de fly past hoorde, bracht me dat even terug naar Afghanistan’
Wat betekent Veteranendag voor jou?
“In Nederland zijn we niet zo scheutig met erkenning en waardering, maar op Veteranendag voel ik die wel. Ook de vaandelceremonie* vandaag draagt daaraan bij. En toen ik net het geluid van de helikopters in de fly past hoorde bracht me dat echt even terug naar Afghanistan.”
Meer informatie over de boeken van Patrick over zijn ervaringen in Afghanistan en Mali vind je hier.
*Op Nederlandse Veteranendag 2022 kregen eenheden van de Koninklijke Landmacht, het Korps Mariniers en de Koninklijke Luchtmacht een cravate bevestigd aan hun vaandels. Dit is een bijzonder blijk van waardering voor de inzet van deze eenheden, de afgelopen twintig jaar, in Afghanistan. De vaandels van eenheden zijn traditioneel van grote symbolische waarde. Belangrijke krijgsverrichtingen zijn geborduurd in het vaandel en dat zal ook gebeuren met de inzet in Afghanistan.
