In De Ogen Van: Yolande de Boer & René Satijn
Met de portretserie ‘In De Ogen Van’ kijken we in de ogen van veteranen van verschillende generaties en van uiteenlopende uitzendingen. Ze delen hun kijk op het veteraan zijn, hun uitzending en het leven daarna. In dit deel kijken we in de ogen van Egypte-veteraan Yolande de Boer-van Beers en Cambodja-veteraan René Satijn.
‘Hart voor de zaak hebben, betekent dat je nooit de kantjes er vanaf loopt ’
‘Een mooiste of belangrijkste moment op missie kan ik mij niet bedenken. Wij deden daar gewoon ons werk. Dat komt voort uit een plichtsgevoel. Hart voor de zaak hebben. Dat betekent dat je nooit de kantjes er vanaf loopt en altijd zorgt dat je op tijd bent.’
Tegenwoordig is Yolande werkzaam als tandartsassistente. Sinds de Nederlandse Veteranendag op het Malieveld wordt gevierd, heeft ze de viering nog niet één keer gemist: ‘De ontmoetingen met de kameraden van mijn uitzending en met andere veteranen die ik jaarlijks tegenkom, staan mij het meest bij. Het is gewoon een topdag. Ik zou alle veteranen adviseren om deel te nemen aan deze bijzondere dag. Het is zeker de moeite waard.’
‘Waar blijft de waardering die zij verdienen?’
René Satijn ging vier keer op missie. De gevoelens die hij daaraan overhield zijn niet louter positief: ‘Als veteraan ben je veel van huis. Niet alleen tijdens je missie, maar ook tijdens de voorbereidingen in aanloop naar je missie. Ik liet telkens een vrouw en drie kinderen achter. En terwijl ik tenminste nog kon terugvallen op mijn kameraden, moest mijn vrouw in haar eentje de kinderen opvoeden.’
‘Na mijn terugkeer zorgde ik alleen maar voor problemen. Ik kon mijn verhaal niet kwijt en gedroeg me als een klootzak. Door mijn toedoen dreigde het gezin uit elkaar te vallen. Uiteindelijk heb ik op aandringen van mijn familie hulp gezocht en een behandelplan voor PTSS opgesteld. Ik zou al mijn collega’s willen adviseren: als je bij terugkomst merkt dat er iets niet klopt, schaam je niet en zoek hulp! Anders maak je meer kapot dan je lief is.’
‘Mijn gezin heeft het extra zwaar gehad door mijn missies. Waar blijft de waardering die zij verdienen? Na elke missie ontvangen wij militairen een medaille, zij niets! We kunnen wel zelf als blijk van waardering een broche voor onze echtgenoten en echtgenotes aanvragen bij het Veteraneninstituut. Maar helaas neemt Defensie niet zelf het initiatief om het thuisfront in het zonnetje te zetten.’
René werkt tegenwoordig bij een uitvaartcentrum en haalt hier veel voldoening uit: ‘Het is zeer dankbaar werk.’