Het verhaal van Peter Reijn: “In dienst van de vrede, niet voor even, maar voor je hele leven.”
Libanon-veteraan Peter Reijn glundert wanneer hij vertelt over de doffe plek op zijn blauwe baret. Het Libanese zand zit na zijn missie en de reis terug naar Nederland nog steeds op zijn baret en dat zorgt voor trots bij Peter. Die komt elk jaar tot uiting tijdens de Nederlandse Veteranendag, waar hij zich samen met zijn Anjerteam inzet voor hét symbool van de dag door de witte anjer aan zoveel mogelijk mensen uit te delen. Zo ook tijdens de twintigste editie van de Nederlandse Veteranendag, voor Peter altijd het hoogtepunt van het jaar.
Toen Peter in 1983 in dienstplicht ging, gaf hij direct aan dat hij uitgezonden wilde worden. “Ik zei bij mijn keuring dat ik naar Libanon wilde. Ik wilde een zinnige diensttijd hebben en voor mij was het belangrijk dat ik op missie zou gaan.” In eerste instantie kreeg hij een brief waarin stond dat zijn opleiding niet genoeg was voor een uitzending, maar een week later werd hij alsnog opgeroepen.
Op missie gebruikte Peter voornamelijk zijn kennis van auto’s en vrachtauto’s. Tijdens zijn diensttijd haalde hij zijn groot rijbewijs, zodat hij later chauffeur kon ‘worden, zijn en blijven’. “We waren het eerste detachement dat in Libanon kwam vanuit Nederland in de tweede periode dat er uitzendingen waren naar dat land. We waren daar voornamelijk om voertuigen te controleren, dus mijn opleiding kwam goed van pas.”
Zijn missie in Libanon gaf Peter uiteindelijk ook de voldoening die hij hoopte te vinden. “We wisten niet wat we moesten verwachten toen we aankwamen in Libanon, maar we hebben gedaan wat we moesten doen. Als je in uitzendgebied bent geweest, besef je pas hoe goed we het hier hebben.” Het contrast tussen de landen Israël en Libanon, die met elkaar in conflict waren, staat hem nog goed bij. “Libanon was niet ontgonnen, daar hing gewoon een vuilnisbelt lucht, terwijl Israël meer leek op wat we gewend waren in Nederland. We hebben het land goed achtergelaten en dat is mooi. De bevolking vond het jammer dat we weg waren, ze waren blij met ons werk,” zo vertelt Peter in de podcast Mee Op Missie.
“In dienst van de vrede, niet voor even, maar voor je hele leven.” Die tekst prijkte in een bijbeltje van een dominee uit Libanon, die Peter aan het eind van zijn missie in zijn handen kreeg. Peter heeft er zijn levensmotto van gemaakt. “Vrede en de blauwe baret blijven me trekken. Ik zal altijd een militair blijven. Je bent gewend om om te gaan met rangen en standen bijvoorbeeld. Een echte Defensieman, dat blijf ik altijd. Het veteraan zijn betekent voor mij dat je iets buitengewoons gedaan hebt voor vrede in oorlogsgebied.”
Peter vond zijn tijd in Libanon onvergetelijk, mede dankzij de kameraadschappen die hij daar had. In de mini-documentaire voor de twintigste Nederlandse Veteranendag houdt hij een blauwe vlag vast met alle namen van zijn kameraden. Deze VN-vlag betekent veel voor Peter. “Als ik hier naar kijk, krijg ik kippenvel en schieten de tranen in mijn ogen. Ik zie mijn kameraden heel af en toe bij een reünie en dan voelt het weer als vanouds. Deze vlag staat daar symbool voor.”
De trots die Peter met zich meedraagt komt tot uiting in zijn werk als bestuurslid bij Stichting Anjer Veteranendag. De stichting die zich inzet voor het verspreiden van de witte anjer als symbool voor eer, erkenning en waardering voor veteranen. Op Veteranendag staat hij met zijn ‘(k)anjer team’ op alle belangrijke plekken om iedereen van een witte anjer te voorzien. “Voor mij is Veteranendag een werkdag. De witte anjer is sinds 2005 het symbool voor eer, waardering en respect. Ik ben een van de mensen van het tweede uur van de stichting. Ik vind het mooi dat de enorme groei van de stichting mede op mijn conto staat.”
Het grote succes van de witte anjer maakt Peter meer dan trots. “Defensie wilde er eerst niets van weten, maar met ons doorzettingsvermogen hebben we het laten slagen. Het is nu een nationaal symbool. Dat wij van 500 anjers naar een nationaal symbool zijn gegaan en de anjer onlosmakelijk aan veteranen verbonden is, is natuurlijk fantastisch.”
De Stichting Anjer Veteranendag zit niet stil en kleurt de Nederlandse Veteranendag. Een aantal jaar geleden kwam Peter bijvoorbeeld met het initiatief om een ‘Wall of Honor’ te maken, waar bezoekers een witte anjer op kunnen spelden voor iemand die ze willen eren. “Op zo’n dag zag ik bijvoorbeeld een 9-jarig jongetje een witte anjer op de Wall of Honor spelden. Hij schreef daar bij: “Voor opa”. Dan schieten de tranen in je ogen. Dat is het mooie van het werk dat we doen.”