Het verhaal van Dennis Kroon: "Als ze mij vragen morgen te vertrekken, pak ik vandaag nog mijn koffer"
Dennis Kroon, actief dienend veteraan sergeant-majoor, werd uitgezonden naar Bosnië (2000), Afghanistan (2002) en Irak (2004). De zingende veteraan vertelt voor de twintigste editie van de Veteranendag alles over broederschap, een hinderlaag in Irak en de waarde van Veteranendag.
Na zijn auditie voor The Voice of Holland in 2014 ontving Dennis Kroon twee keer een warm applaus: vanwege zijn prachtige stem en zijn werkzaamheden als militair. Miljoenen mensen zagen hoe de zaal hem als veteraan in de armen nam: “Ik heb geen dapperheidsonderscheiding gekregen, heb gewoon altijd mijn werk gedaan en ben geen held. Ik zag het applaus als waardering van de zaal voor iedereen die dit werk ooit heeft gedaan. Tuurlijk is het speciaal, maar ik voelde me ongemakkelijk.”
‘Of je nu twee generaties voor me zat, of net bent begonnen, de gevoelens en de emoties zijn hetzelfde.’
Het ongemak tijdens het ontvangen van waardering voelt Dennis op Veteranendag niet. “Ik heb daar vrienden voor het leven gemaakt. Wat bijzonder is, is dat onze ervaringen tijdens uitzendingen in elke generatie hetzelfde zijn. Of je nu twee generaties voor me zat, of net bent begonnen, de gevoelens en de emoties zijn hetzelfde. Die deel je tijdens Veteranendag met mensen die je eigenlijk niet kent.”
Een verhaal vertelt hij vaker op deze dag, om te laten zien hoe bereid mensen zijn om elkaar te helpen. In Irak liepen collega’s van de Marechaussee in een hinderlaag, de situatie zag er niet goed uit. “Ik voelde me machteloos, want die jongens zaten vast. Maar mijn collega’s stonden in no-time paraat om te helpen. Zonder twijfel stonden ze echt te trappelen om wat te doen.” Zo vertelt hij in de podcast Mee Op Missie.
Waar dit kameraadschap uit voortkomt? “Het is meer familie dan vrienden. Het begint al bij de opleiding, daar leer je elkaar al echt goed kennen. Wanneer je dan op uitzending bent, zie je elkaars ware aard naar boven komen. Vroeger was er ook nog echt een machocultuur bij defensie, maar tegenwoordig vragen we of het echt goed gaat met de ander. Een hand op de schouder kan al genoeg zijn.”
‘Ik stond daar echt met dikke tranen te luisteren. Het kwam echt keihard binnen.’
Muziek en Dennis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Tijdens de ceremonie in de Ridderzaal van Veteranendag 2020 zong hij It’s probably me. Niet dat nummer, maar dat van DI-RECT raakte hem het meest. “Zij zongen dat liedje tijdens de repetitie. Ik stond daar echt met dikke tranen te luisteren. In zo’n kleine bezetting, dat kwam echt keihard binnen.”
Het kameraadschap waar hij op 17-jarige leeftijd van droomde, komt na zijn diensttijd ook elk jaar op het Malieveld terug. “Ik vind het belangrijk om de waardering van mijn collega’s te krijgen, mensen tegen te komen die hetzelfde hebben meegemaakt en ervaringen uit te wisselen. Maar ik deel mijn verhalen ook met het publiek door ieder jaar op te treden.”